Crocus sativus L. (زعفران) از خانواده Iridaceae است. در غذاها به عنوان عامل رنگ و طعم و همچنین در آماده سازی های آرایشی استفاده می شود.
زعفران گلخانه ای یکی از گیاهان دارویی و ادویه ای استراتژیک ایران است. گونه کشت شده زعفران C. sativus L است که عمدتاً در خراسان و در برخی مناطق دیگر ایران کشت می شود.
زعفران، کلاله قرمز خشک شده گل C. sativus L.، گرانترین ادویه جات است. قیمت آن در بازار خرده فروشی پنج یورو در هر گرم است.
زعفران عطر ضعیف، لطیف، طعم مطبوع و رنگ زرد باشکوه خود را به غذاها اضافه می کند.
ایران در سال 2011 با مساحتی در حدود 66497 هکتار و تولید سالانه 211565 کیلوگرم بزرگترین تولیدکننده زعفران در جهان از نظر کمی و کیفی بود.
همانطور که گفته شد بنه زعفران 7 تا 10 سال در مزرعه باقی می ماند و نیازی به کاشت مجدد ندارد.
بنابراین پس از 7 سال (در برخی نقاط تا 10 سال) از کاشت زعفران، بنه به زمین جدید منتقل می شود.
بدیهی است در هنگام جابجایی و کاشت مجدد بنه باید توجه داشت که زمین برای مزرعه جدید که حداقل 7 تا 10 سال زعفران در آن کشت نشده است، انتخاب شود.
مراقبت های معمول و جاری در مزارع زعفران از سال دوم تا پایان سال هفتم به شرح زیر است.
برداشت محصول زعفران شامل چیدن گل و از بین بردن کلاله است.
قسمت خوراکی گیاه معروف به زعفران از قسمت اصلی گل است.
زمان برداشت زعفران بسته به شرایط آب و هوایی نقاط زعفران از اواخر مهر تا اوایل آذر متغیر است.
گل های زعفران معمولا در اواخر مهر ماه ظاهر می شوند و به تدریج بر تعداد آنها افزوده می شود.
کلاله در مقایسه با سایر قسمت های گیاه کاربرد بیشتری در مواد غذایی، آرایشی و درمان بیماری ها دارد.
مطالعات فیتوشیمیایی نشان داده است که کلاله زعفران حاوی کروستین، کروسین، پیکروکروسین و سافرانال است.
رنگ زعفران مربوط به وجود کروسین است، در حالی که خواص دارویی با کروستین مرتبط است.
همچنین ترکیبات دیگری مانند فلاونوئیدها، آنتوسیانین ها، ویتامین هایی مانند ریبوفلاوین و تیامین، پروتئین ها، نشاسته، اسیدهای آمینه، مواد معدنی و صمغ ها در زعفران یافت می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.