در این مقاله فرمولاسیون ماسک جلبک اسپیرولینا را قرار است بررسی کنیم.
از نظر فیزیکوشیمیایی، ماسک های صورت را می توان به سه نوع اصلی تقسیم کرد: امولسیون، ژل و سوسپانسیون.
هر یک از این ها می تواند برای ایجاد مجموعه ای گسترده از فرمولاسیون استفاده شود، اما ماسک های صورت معمولاً ترکیبات ساده ای از مواد تشکیل دهنده در فرمول های ساده با چند ماده اصلی را نشان می دهند.
علاوه بر این، فرمول‌ها قیمت واحد نسبتاً پایینی را برای جبران مقادیر بالای استفاده شده برای هر برنامه حفظ می‌کنند. این استراتژی قیمت یکی از دلایلی است که ماسک های صورت اخیراً رشد کرده اند.
علاوه بر این، آنها امکان فرمولاسیون چند وجهی را ارائه می دهند و با امکان استفاده در هنگام خواب، تماشای تلویزیون، رانندگی و غیره در زمان مصرف کننده صرفه جویی می کنند.
روش های فرمولاسیون ماسک ها در مقایسه با دستور العمل های آرایشی استاندارد، ویژگی های عجیبی ندارند، اما چند نمونه در اینجا آورده شده است.
استثناء ماسک های صورت حاوی مقادیر بالایی از مواد جامد هستند که متورم یا غیر متورم هستند. در این موارد، سورفکتانت‌های یونی یا غیریونی برای تثبیت سوسپانسیون‌های جامد میکرونیزه، در ارتباط هم افزایی با مواد غلیظ‌کننده پلیمری یا «غلظت‌کننده‌ها» مورد نیاز هستند.
به نظر می‌رسد که برهم‌کنش‌های بین زنجیره‌های ماکرو پلیمری، میسل‌های تشکیل‌شده توسط سورفکتانت‌ها و ذرات جامد، سیستم‌ها را بیشتر می‌کند. پایدار.
برای ویسکوزیته بالای ماسک صورت، پودرهایی مانند تالک، کائولن، ژل سیلیکا و خاک رس باید در فرمولاسیون گنجانده شوند و در عین حال از ورود بیش از حد هوا جلوگیری شود.
این تعادل ظریف در تولید خمیردندان نیز وجود دارد. در برخی موارد، بار بالای پودر می تواند محصولات ضخیم کننده برشی (دیلاتانت) ایجاد کند که به حرکت آهسته تیغه و موتورهای قدرتمند نیاز دارد.
علاوه بر این، پودرها در طول نگهداری در قفسه به تدریج هیدراته می شوند و رفتار حاصل ممکن است ژل های صاف را به “سنگ های سخت” تبدیل کند.
به طور مشابه، یک فرآیند هیدراتاسیون آهسته با پلیمرهای آبدوست انجام می شود و باید استراتژی هایی برای مقابله با این اشکال ایجاد شود. مثال‌های ارائه‌شده در ادامه، عملاً تمام این جنبه‌های توصیف‌شده را نشان می‌دهند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.