توت (Morus spp.، خانواده Moraceae) یکی از گونه های میوه است که به طور گسترده از مناطق معتدل تا نیمه گرمسیری نیمکره شمالی تا مناطق گرمسیری نیمکره جنوبی توزیع شده است.
در بین 24 رقم شناخته شده موروس، توت سفید (Morus alba L.)، توت سیاه (Morus nigra L.) و توت قرمز (Morus rubra L.) بیشترین گونه های کشت شده در جهان هستند.
توت سفید تازه امروز در بازار بسیارمورد توجه قرار گرفته است و به فراوانی یافت می شود.
آنها منبع عالی بسیاری از ترکیبات مغذی مانند ویتامین ها، مواد معدنی، پلی ساکاریدها، اسیدهای چرب، و اسیدهای آمینه و همچنین ترکیبات فنلی از جمله کاروتنوئیدها، آنتوسیانین ها، آوونوئیدها و اسیدهای فنولیک هستند با اثرات تقویت کننده سلامت و دارویی مانند ضد سرطان، ضد کلسترول، ضد عفونی کننده، ضد دیابت، ضد پیری، آنتی اکسیدان، ضد چاقی و محافظت عصبی.
علاوه بر ارزش غذایی و زیست فعالی بالا، اسیدیته پایین و طعم بسیار شیرین توت سفید و طعم کمی اسیدی و رنگ تیره جذاب توت سیاه منجر به افزایش سریع تولید و مصرف آنها شد.
میوه های کاملاً رسیده معمولاً به صورت تازه مصرف می شوند یا به عنوان مواد تشکیل دهنده در مارمالاد، چای، سرکه، شراب، آب میوه، مربا، بستنی، ژله، شربت، رنگ خوراکی، رنگ های طبیعی، میوه های خشک و سایر محصولات غذایی و آرایشی استفاده می شوند.
رسیدن میوه به دلیل غلظت رنگدانه در پوست میوه با تغییر رنگ همراه است.
در طول دوره رشد (25 تا 30 روز)، رنگ پوست توت از سبز (نارس) به سفید، قرمز، بنفش مایل به سیاه (کاملا رسیده) تغییر می کند.
توت یک محصول غیر اقلیم است، بنابراین برداشت آن در مرحله رسیدگی مناسب از نظر تغذیه ای و اقتصادی بسیار حائز اهمیت است.
عملیات برداشت توت معمولاً با پهن کردن ورقه زیر درخت و تکان دادن شاخه ها به صورت مکانیکی یا دستی انجام می شود.
با توجه به الگوهای رسیدن متناوب، برداشت شامل مخلوطی از میوه ها در سطوح مختلف رسیدن است.
این ناهماهنگی محصول بر ارزش تجاری و بازارپذیری آن تأثیر منفی می گذارد.
از طرفی توت تازه فقط در کوتاه مدت موجود است و به سختی تجاری می شود. میوه‌های تازه و کاملاً رسیده به دلیل ساختار نرم، رطوبت بالا، تنفس، رشد و تکثیر میکروارگانیسم‌ها در سطح، پس از برداشت به سرعت پوسیده می‌شوند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.